Το τραγούδι της πλατείας
Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Αυτούς τους στίχους μου τους έδωσε σε ένα απόκομμα ένας φίλος μπογιατζής.
Τον ευχαριστώ!
Οι φωνές της πλατείας μου έδωσαν την έμπνευση να βάλω την μελωδία.
Το αφιερώνω λοιπόν στην περηφάνια των εξεγερμένων παιδιών της πλατείας.

Πηγή: www.i-diadromi.gr

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=2GeKfvomMiU

Σημείωση: Αυτά είναι τα λόγια του Βασίλη Παπακωνσταντίνου εν έτει 2011 την περίοδο των αγανακτισμένων στο Σύνταγμα, τώρα πάει πια... ξεχάστηκαν όλα...

That's all right mama

Τραγουδιστής: Arthur "Big Boy" Crudu

Αυτό το τραγούδι είναι το παλιότερο rock'n'roll κομμάτι, σύμφωνα με καθηγητή του Πανεπιστημίου Southeastern Louisiana.
Ο Joseph Burns, με ειδίκευση στην ιστορία της ροκ μουσικής, πιστεύει ότι αυτό το κομμάτι περιείχε και το πρώτο σόλο break με κιθάρα.
Το τραγούδι ήταν το πρώτο σινγκλ του Elvis Presley, ο οποίος το ηχογράφησε στις 5 Ιουλίου του 1954 στο περίφημο στούντιο της Sun Records στο Μέμφις.
Ο καθηγητής του Southeastern Louisiana θεωρεί πως αυτό το κομμάτι είναι το πρώτο που εμπεριέχει όλα τα στοιχεία εκείνα τα οποία χαρακτηρίζουν το rock'n'roll: «Είναι η μουσική που προέρχεται από τα blues και την country, αλλά είναι πιο χορευτική. Υπάρχουν επίσης, ίχνη επιρροής από jazz, gospel και folk. Τέλος, υπάρχει και το στοιχείο της τεχνολογίας», εξηγεί ο Burns.
Ανάμεσα στα υποψήφια τραγούδια που εξέτασε πριν καταλήξει στη σύνθεση του Arthur Crudup, ήταν τα «How High The Moon» των Les Paul and Mary Ford, «The Honey Dripper» του Joe Liggens, «Boogie Chllen'» του John Lee Hooker, «Saturday Night Fish Fry» του Louis Jordan, «The Fat Man» του Fats Domino, «(We're Gonna) Rock Around the Clock» των Bill Haley and the Comets και «Rocket 88» των Jackie Brenston and his Delta Cats.
 Το «That's all right mama» κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1946 με την «ετικέτα» ενός ροκαμπίλι τραγουδιού, που το διαπερνούσε μία χαρακτηριστική blues μελωδία.
Όσο για τον όρο rock'n'roll, ο καθηγητής εξηγεί στο «Discovery News» πως πρωτοχρησιμοποιήθηκε ως ναυτικός όρος που περιγράφει την κίνηση μίας βάρκας στη θάλασσα. «Αργότερα, στα τέλη του 1800 με αρχές του 1900, υιοθετήθηκε από μουσικούς της gospel για να περιγράψουν κάποιον που λικνίζεται στα χέρια του Κυρίου. Το πρώτο τραγούδι στο οποίο αναφέρεται ο όρος είναι το «Camp Meeting Jubilee» του 1916».
Κάποια στιγμή στις αρχές της δεκαετίας του '20, ο όρος rock'n'roll έφυγε από τα στενά όρια της εκκλησίας και άρχισε να χρησιμοποιείται στην blues μουσική υπονοώντας το σεξ. Σύντομα, πέρασε στις μεγάλες ορχήστρες της jazz και τους τραγουδιστές της country.
«Συχνά, το rock'n'roll περιγράφεται ως η μουσική που συνδιάζει country και blues, αλλά αυτό είναι πολύ απλοϊκή περιγραφή», επισημαίνει ο Burns. «Το rock'n'roll είναι μία πολύ πιο πολύπλοκη μορφή μουσικής που εμπεριέχει στοιχεία από έξι είδη μουσικής, τρία κυρίαρχα και τρία συμπληρωματικά: από τα blues δανείζεται τις βασικές συγχορδίες, από την country τα έγχορδα όργανα και τις βασικές μελωδίες και από τα παλιότερα μουσικά είδη «tin pan alley» και «white pop» τη χορευτική μουσική γραφή. Τα τρία συμπληρωματικά είδη είναι η jazz, από όπου δανείζεται τον ρυθμό boogie-woogie, η gospel για τα φωνητικά και η folk για τα κοινωνικά θέματα στους στίχους. Προσθέστε τέλος, την τεχνολογία της εποχής με το 45άρι σινγκλ και έχετε το rock'n'roll».

Πηγή: www.i-diadromi.gr/‎

Σημείωση: Δεν είναι ακριβώς ιστορία πως γράφτηκε το τραγούδι :) αλλά είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα πληροφορία.

Το λάθος μου το τελευταίο (1999)

Μαζί με το «Παλιόπαιδο», το «Τέσσερις», τα «Δύσκολα φεγγάρια» είναι από τα πολύ δυνατά μου ζεϊμπέκικα. Γυρίσαμε κι ένα clip στο Λονδίνο με τον Βαγγέλη Καλαϊτζή, το οποίο μάλλον είναι ταινία μικρού μήκους, αφού έχει διάρκεια 6:53 λεπτά! Πόσο τρελοί ήμασταν κάποτε, σκέφτομαι συχνά…

Πηγή: athinorama.gr

Λόγια: Γιώργος Μαζωνάκης

Τα ίσια ανάποδα (2010)

Με το απίστευτο στιχάκι που έγραψε η Νίκη Παπαθεοχάρη για τη μουσική του Στέλιου Μαρή. Μόλις διαβάσαμε το στίχο είπαμε όλοι με μια φωνή: «Έτσι θα τιτλοφορήσουμε το άλμπουμ!» Για εμένα αυτό το τραγούδι –αλλά και όλο το άλμπουμ– θα σας αποκαλύψω ότι ήταν το ξεκίνημα μιας νέας εποχής και καλλιτεχνικά αλλά και στη ζωή μου, να συμφιλιωθώ με τις αντιφάσεις μου και να αγαπήσω τον εαυτό μου.

Πηγή: athinorama.gr

Λόγια: Γιώργος Μαζωνάκης 

Θέλω να γυρίσω (1999) 

Είναι σχεδόν θρυλική η συνεργασία με τους Goin’ Through και τον Νίκο Βουρλιώτη, ίσως στο πιο αυτοβιογραφικό μου τραγούδι. Όλες οι γειτονιές του Πειραιά παρελαύνουν με τρόπο νοσταλγικό, σαν ένας πινάκας ζωγραφικής που τα χρώματά του δεν ξεθώριασαν ποτέ. Κατεβαίνω συχνά στην παλιά μου γειτονιά – εκεί είναι οι γονείς μου. Προτού το τραγουδήσω τα τελευταία χρόνια, κάνω προσκλητήριο σε όσους είναι από τον Πειραιά – πάντα είναι πάρα πολλοί.

Πηγή: athinorama.gr

Λόγια: Γιώργος Μαζωνάκης 

Οι άντρες δεν κλαίνε (2010)

Η πρώτη συνεργασία μου με τον Γιώργο Σαμπάνη ξανά σε στίχους του Γιάννη Δόξα. Θέλετε το σχόλιό μου στο «οι άντρες δεν κλαίνε μονάχα πονάνε»; Εμένα μου λες! Και κλαίνε, και πονάνε… Αλλά τα τραγούδια κάποιες φορές γράφονται για να απαλύνουν τις πληγές, όχι για να τις κάνουν να κακοφορμίσουν, άρα το άσμα είναι λυτρωτικό.

Πηγή: athinorama.gr

Λόγια: Γιώργος Μαζωνάκης 

Στον έρωτα παρανοείς (2001)

Πριν από 11 χρόνια και κάτι πρωτοβρεθήκαμε με τον Φοίβο. Μια πραγματεία περί έρωτος, αφού στον έρωτα παρανοείς, εκτροχιάζεσαι, τρελαίνεσαι. Το «ξεκουράζω» συχνά αυτό το τραγούδι στα προγράμματά μου και εισπράττω δικαίως τις διαμαρτυρίες. Αλλά τι να πρωτοπώ κι εγώ;

Πηγή: athinorama.gr

Λόγια: Γιώργος Μαζωνάκης 

Εγώ στη ζωή μου (2010)

Σχεδόν 15 χρόνια μετά το τελευταίο μας τραγούδι μαζί, ο παλιός μου φίλος Γιάννης Δόξας αναπαράγει τον ίδιο μύθο σε αυτό το τραγούδι του Γιώργου Σαμπάνη. Κοινώς, δεν θα κάτσω να παρακαλέσω. Εγώ τη ζωή μου κι εσύ τη δική σου. Τείνει να γίνει ύμνος, τραγουδιέται δηλαδή μονορούφι, κουπλέ-ρεφρέν μαζί.

Πηγή: athinorama.gr
Λόγια: Γιώργος Μαζωνάκης 

Φεύγω για μένα (1996)

Οι στίχοι του Πάνου Φαλάρα γράφτηκαν τότε που φεύγαμε χωρίς πολλά πολλά και δεν παρακαλούσαμε ποτέ. Διάβασα πρόσφατα το σχόλιο μιας κοπέλας στο Internet: «Ξέρετε γιατί γουστάρω τον Μαζωνάκη; Γιατί στα τραγούδια του, όταν η αγάπη είναι μισή, δεν κάθεται να παρακαλέσει, χτυπάει την πόρτα πίσω του και φεύγει». Να πω την αμαρτία μου, μου άρεσε πολύ αυτό το σχόλιο.

Πηγή: athinorama.gr

Λόγια: Γιώργος Μαζωνάκης 

Στιγμές που δεν σ’ έχω (2010)

Το φέραμε από την Τουρκία και είναι μια εξαιρετική μελωδία της μεγάλης Sezen Aksu, ενός προσώπου στο όριο του μύθου στη χώρα της. Η φίλη μου Νίκη Παπαθεοχάρη «ζωγράφισε» με το στίχο «Μου είπες πως αγαπάς τους αλήτες», που έγινε σύνθημα, γιατί έχει δύναμη εσωτερική. Tο ερωτικό ανεκπλήρωτο πρώτη φορά αποδόθηκε έτσι, αριστοκρατικά και μαζί μάγκικα.

Πηγή: athinorama.gr

Λόγια: Γιώργος Μαζωνάκης 

 Παιδί της νύχτας (1997)

Το τραγούδι σηματοδότησε για το μια στάση ζωής σε μια συγκεκριμένη περίοδο και ο Γιώργος Παυριανός την αποτύπωσε πολύ εύστοχα. Πολλές φορές έχω μιλήσει για το παρελθόν, πολλά πράγματα τα έχω κριτικάρει, δεν πετάω τίποτα, όλα είναι περιουσία. Κι έτσι, σοφότεροι, προχωράμε στο μέλλον.

Πηγή: athinorama.gr

Σημείωση: Επειδή παροδόξως με τα ακουσματά μου, λατρέυω το Γιώργο Μαζωνάκη θα ακολουθήσει ένα αφιέρωμα με σχόλια από τον ίδιο για τραγούδια από την καριέρα του που θα επέλεγε για να φτιάξει το playlist της καριέρας του.  

Poor Edward
Τραγουδιστής:Tom Waits
Πηγή: www.i-diadromi.gr

Είναι η ιστορία του Edward αλήθεια; Το 1896 το Anomolies and Curiosities of Medicine αναφέρει μια εκδοχή της ιστορίας και από τότε ο Edward έχει προβληθεί σε πολλά κείμενα, θεατρικά έργα, ακόμα και μουσική. Ωστόσο, η ιστορία θεωρήθηκε ψευδής εδώ και αρκετό καιρό. Απλά ήταν πάρα πολύ φανταστική για να τη πιστέψει κανείς και, προφανώς, πολλά μέρη της ιστορίας απλά δεν στέκουν με την ιατρική έννοια του όρου. Επίσης, μέσω της επανάληψης τόσα χρόνια ίσως να έχει διαστρεβλωθεί κάτι που πιθανόν να ήταν ένα πραγματικό περιστατικό.  

Η αληθινή ιστορία του Edward Mordake (Mordrake) έχει χαθεί στην ιστορία.

Αφορά σε μια ασυνήθιστη περίπτωση που συνέβη παλαιότερα στο ιατρικό ιστορικό και η αναφορά της πλέον γίνεται μόνο ίσως σε ιστορίες που εκδίδονται κατά καιρούς. Η ιστορία της ζωής του έχει γίνει τόσο μπερδεμένη με το πέρασμα του χρόνου, ώστε να μην υπάρχει μια σίγουρη. ημερομηνία γέννησης ή θανάτου σύμφωνα με τους σύγχρονους ερευνητές.

Η ιστορία ξεκινά πάντα όμως με τον ίδιο τρόπο. Ο Edward λέγεται ότι ήταν γόνος μιας από τις πιο ευγενείς οικογένειες της Αγγλίας. Ήταν ένας φωτεινός και όμορφος άντρας - μελετητής, μουσικός και χαρακτηρίζεται ως ένας νεαρός άνδρας που είχε μεγάλο χάρισμα. Σύμφωνα με την ιστορία ήταν αρκετά όμορφος όταν κάποιος τον παρατηρούσε από μπροστά, αλλά στο πίσω μέρος του κεφαλιού του υπήρχε ένα δεύτερο πρόσωπο, διεστραμμένο και σατανικό.

Σε ορισμένες εκδοχές της ιστορίας, το δεύτερο πρόσωπο του Edward ήταν ένα όμορφο κορίτσι. Αυτό είναι μάλλον αδύνατο, καθώς όλα τα παρασιτικά δίδυμα είναι του ίδιου φύλου. Συχνά ειπώθηκε ότι διέθετε τη δική της ευφυΐα του και ήταν αρκετά κακοήθης στις προθέσεις της. Σύμφωνα με την ιστορία τα μάτια της "ακολουθούσαν" τους περαστικούς και τα χείλη της «φλυαρούσαν» αδυσώπητα και σιωπηλά. Σύμφωνα με το μύθο, χαμογελούσε και χλεύαζε όταν ο Edward έκλαιγε για την κατάσταση του. Ενώ κανείς ποτέ δεν είχε ακούσει τη φωνή της ο Edward ορκιζόταν ότι συχνά έπρεπε να μείνει ξύπνιος από τον μισητό ψίθυρο του «κακού διδύμου» του

Η ιστορία τελειώνει πάντοτε με τον νεαρό Edward να αυτοκτονεί σε ηλικία είκοσι τριών ετών. Η μέθοδος του θανάτου του διαφέρει επίσης, μερικές φορές αναφέρεται ότι ήταν δηλητήριο και σε άλλες εκδόσεις μια σφαίρα, ανάμεσα στα μάτια του διαβολικού-διδύμου του ώστε να τον βγάλει από τη δυστυχία του. Και στις δύο εκδόσεις ο Edward αφήνει πίσω του μια επιστολή ζητώντας από τον «δαίμονα πρόσωπο» να καταστραφεί πριν την ταφή του, «μήπως συνεχίσει τους φοβερούς ψιθύρους του στον τάφο του»

Πώς μπορεί κανείς να κάνει την υπόθεση ότι υπάρχει πράγματι κάτω από αυτήν την ιστορία; 

Ο Chang Tzu Ping ανακαλύφθηκε στην Κίνα στα τέλη της δεκαετίας του '70 ή στις αρχές του '80 στα 40 του χρόνια. O Τσανγκ είχε γεννηθεί με ένα δεύτερο πρόσωπο που αποτελούταν από ένα στόμα, μια ακατάλληλη γλώσσα, αρκετά δόντια, ένα μπάλωμα του τριχωτού της κεφαλής, καθώς άλλα απομεινάρια προσώπου. Ο λαιμός και τα χείλη του δεύτερου προσώπου δεν μπορούσαν να κινηθούν ανεξάρτητα, αλλά το στόμα δεν αντιδρούσε σε συνδυασμό με το άνοιγμα του στόματος του Chang. Λίγο μετά αφού ανακαλύφθηκε πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες, ώστε να αφαιρέσει χειρουργικά το δεύτερο πρόσωπο. Η όλη υπόθεση έχει καταγραφεί, συμπεριλαμβανομένης της χειρουργικής επέμβασης, στο τηλεοπτικό πρόγραμμα της δεκαετίας του '80 «That's Incredible», και όμως δεν υπάρχει σχεδόν καμία άλλη απόδειξη της ύπαρξής του. Η επέμβαση κρίθηκε επιτυχής και ο Chang πήγε πιθανόν σπίτι του στο χωριό του για να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του, χωρίς το «διαβολικό πρόσωπο του»

Ζήνωνος (από συναυλία)

Τη δεκαετία του '50, '60 και '70 υπήρξε αυτή η έξαρση της αστυφιλίας όπου οι άνθρωποι άφηναν τα χωριά τους και τα νησιά και τις επαρχιακές πόλεις και μαζεύονταν στην Αθήνα για να βρουν την τύχη τους. Ένα παιδί λοιπόν από ένα χωριό της Πελοποννήσου κοντά στον Πύργο Ηλείας ζήλευε τα ξαδέρφια του, που έρχονταν το Πάσχα από την Αθήνα για διακοπές, γιατί ήταν ντυμένα αλλιώς, μιλούσαν διαφορετικά κ.λπ., και οι θείοι του υποσχέθηκαν ότι όταν κι αυτός αποφασίσει να μετοικίσει στην πρωτεύουσα θα τον στηρίξουν. Πράγματι το παιδί κατέβηκε στην Αθήνα αλλά οι θείοι είχαν γίνει "πρωτευουσιάνοι", είχαν τα άγχη τους και τις δουλειές τους και δεν είχαν τη διάθεση και το χρόνο να ασχοληθούν με τον νεαρό επαρχιώτη ανιψιό. Και το παιδί αυτό έμεινε σε κάτι ξενοδοχεία "της κακιάς ώρας" στην οδό Ζήνωνος και γύρω από αυτήν και από εκεί πέρασε στον υπόκοσμο.

Πηγή: http://forum.alkinoos.gr/viewtopic.php?t=2816 

Ο προσκυνητής

Αφορμή για αυτό το τραγούδι είναι ένα βιβλίο θρησκευτικού, ας πούμε, περιεχομένου, που λέγεται "Οι περιπέτειες ενός προσκυνητού". Ουσιαστικά πρόκειται για το ημερολόγιο ενός Ρώσου προσκυνητή του 18ου αιώνα, ο οποίος αφού έχασε τη γυναίκα του έφυγε απ' το σπίτι για να κάνει ένα προσκύνημα κάπου σχετικά κοντά. Περπάτησε λοιπόν, πήγε στο προσκύνημά του. Αφού το έκανε δεν γύρισε πίσω στο σπίτι, συνέχισε για ένα άλλο προσκύνημα κάπου αλλού και με αυτόν τον τρόπο διένησε τεράστιες αποστάσεις σε μια εποχή δύσκολη, διέσχισε τη Ρωσία, έφτασε μέχρι την Ελλάδα, πήγε στο Άγιον Όρος. Στο βιβλίο αυτό καταγράφεται η πορεία του αυτή και ταυτόχρονα η προσπάθειά του να εμβαθύνει στη νοερά προσευχή. Εκεί στο Άγιον Όρος ξέχασε το ημερολόγιό του φεύγοντας για τους Άγιους Τόπους. Το ημερολόγιο κρατήθηκε και βρέθηκε πολλά χρόνια μετά, μεταφράστηκε στα ελληνικά και εκδόθηκε σε βιβλίο. Αυτή η πορεία της ανθρωπότητας, αυτό το μαγικό βήμα που κάνεις για να φύγεις ή για να γυρίσεις του έδωσε την ιδέα αυτού του τραγουδιού.

Πηγή: http://forum.alkinoos.gr/viewtopic.php?t=2816